اجازه بدین بچه ها بچگی کنند

اجازه بدین بچه ها بچگی کنند
اجازه بدین بچه ها بچگی کنند

اجازه بدین بچه ها بچگی کنند: دقت كردين كه بعضي از والدين اجازه نميدن كه بچه ها، بچگی ‌کنن و خیلی زود ميخوان اونا رو وارد دنیای بزرگ‌سالى كنن؟ یه نمونه خیلی آشکار، ویلیام جیمز سيديسه. ویلیام مادرش پزشک و پدرش روان‌شناس بود و روی تقویت ذهن از سنین نوزادی کار می‌کردن. واسه همین از همون ماه‌های اول تولد ویلیام به شکل بی‌رحمانه‌ای روزانه چندین ساعت با روش هاي مخصوص خودشون بهش حروف الفبا یاد می‌دادن.

بچه ها بچگی کنن

تو هيجده ماهگی ويليام می‌تونست نیویورک‌تایمز بخونه. به جای شعرها، قصه‌ها و بازی‌های کودکانه تو پنج سالگی دو کتاب آناتومی و گرامر نوشت. تو هشت سالگی وارد دبیرستان شد و شروع به نوشتن کتابی درباره نجوم کرد و تعداد زبان‌هایی که یاد گرفته بود رو به هشت تا رسوند. بعد از اين همه دستاورد، يواش يواش تو این سن آثار زیان‌بار روش تربیتی پدرش کم‌کم خودش رو نشون داد: بعضی وقت‌ها به طور ناگهانی و بدون دلیل می‌خندید و واکنش‌های عصبی از خودش نشون می‌داد. ‌تو نه سالگی آماده رفتن به دانشگاه بود؛ اما به خاطر سن کمش ثبت‌نامش نکردن. واسه همین دو سال روی نظریه‌های اینشتین وقت گذاشت تا اینکه تو يازده سالگی وارد دانشگاه هاروارد شد. دوازده سالگی شروع به تدریس کرد.

تو همین سن متوجه شد که چیزی از فرهنگ و رسوم مردم نمی‌دونه و آداب معاشرت و ارتباط با دیگران بلد نیست. تدریس و تحصیلش رو در دو رشته ریاضی و حقوق رها کرد. هر روز که می‌گذشت، از روش تربیتی پدر و مادرش متنفرتر می‌شد و از اینکه مغز و زندگیش این‌طور تباه شده، احساس شکست می‌کرد. تو بيست و چهار سالگی خودش رو از پدر و مادر و روزنامه‌ها قایم کرد و تو یه مغازه به عنوان یه فروشنده عادی مشغول به کار شد تا اینکه تو سن چهل و شش سالگی بر اثر خونریزی مغزی از دنیا رفت. خیلی از پدر و مادرهای امروزی هم شبیه والدین ویلیامن.

بنر گل من و تو
بچه ها بچگی کنن
بچه ها بچگی کنن

دوست دارید بچه نخبه بشه؟

دوست دارن بچه‌شون نخبه و دانشمند بار بیاد. بچه رو از همون دو سه سالگی می‌بندن به کلاس‌های زبان، موسيقي، و مهدكودك آنچنانى و بچه رو از اون دنیای کودکانه‌ش محروم می‌کنن. ‌‌این در حالیه که آکادمی طب کودکان آمریکا، خیلی واضح می‌گه “اگه بچه خلاق، کنجکاو و سالم‌تر با مهارت‌های قرن بيست و يكم می‌خواین، بذارین بچه‌ها بازی کنن”. بازی فیزیکی راهی برای مقابله با اثرات منفی استرسه و باعث رشد مهارت‌های اجتماعی، احساسی، زبانی و شناختی می‌شه که همه‌شون برای دنیای رقابتی‌ای که به هم‌فکری و خلاقیت نیاز داره، لازمه. اگه شما هم به زور والدينتون از بچه گى كردن محروم شدين، برامون از اون روزها بنويسيد.

متن از : مهشيد ابارشي و وحيد_دامن افشان

آنچه در این مطلب مطالعه میکنید: