چگونه یک دیوار سبز در منزل داشته باشیم؟

سلام خدمت دوستان و بازدید کنندگان سایت گل من و تو در این مطلب قصد داریم در مورد دیوار سبز یا دیوار زنده 🙂 ، چگونگی ساخت دیوار سبز اطلاعات مفیدی به شما ارائه دهیم. اسم علمی دیوار سبز فضای سبزی است که به صورت آزاد، ایستاده یا بر روی یک دیوار شکل می گیرد. دیوار سبز محیط ساختمان را به زیست محیطی کوچکی تبدیل میکند که باعث با طراوت شدن فضا و هم اضافه نمودن اکو سیستمی طبیعی به محیطی مصنوعی که عاری از گیاه است می‌شود.

دیوار سبز

دیوارهای سبز در خیلی از نقاط به صورت طبیعی به وجود آمده اند همانند رشد و گسترش گیاه مو چسب بر روی نمای ساختمانهای قدیمی. که در سایت گل من و تو در مورد این گیاه بسیار زیبا صحبت کرده ایم.

با استفاده از اصول مهندسی و دانش و شناختی که از گیاهان بدست آمده در بسیاری از مکان ها می توانیم نماهای سبز زیبا را خلق کنیم(میشه ساخت دیوار سبز خودمون انجام بدیم). از آنجایی که دیوارهای سیز مختص مکان های خارجی نیستند با استفاده از نکات اجرائی در فضاهای داخلی نیست بکار برده شوند و باعث بهبود هوای داخلی ساختمان نیز شوند.

به این منظور برای پروژه‌های داخلی، دیوارهای سبز قادر به فیلترکردن ذرات معلق وارد شده به ساختمان از طریق سیستم‌های تهویه سنتی می‌باشد. فیلتراسیون از طریق گیاهان انجام می‌گیرد و در صورت فیلتراسیون زنده، از راه میکرو ارگانیسم‌ها صورت می‌گیرد.

از انواع دیوار سبز یا گرین وال می توان به سه سبک دیوار سبز مدولار حجمی، دیوار سبز مدولار یا فلاورباکس ها و گلدان های دیواری، دیوار سبز کابلی یا مدل گسترده، و مدولار حجمی در نمای ساختمان ها یا دیوار ها داخلی  اشاره کرد.

دیوارهای سبز غالباً از قطعات پیمانه‌ای که نگهدارنده ماده رشد هستند ساخته شده‌اند و می‌توان آن‌ها را بنا بر نوع پوشش رشد بکار رفته طبقه‌بندی کرد: پوشش نرم، پوشش حصیر شکل و پوشش ساختاری

پوشش نرم

دیوارهای دارای پوشش نرم سیستم‌های نوع «خاک درون تاقچه» یا «خاک درون کیف» دارند. سیستم‌های دارای پوشش نرم بسته‌های خاک خود را در کیف یا مکانی مانند تاقچه دارند و سپس بر روی دیوار نصب می‌شوند. لازم است که پوشش این سیستم‌ها حداقل یکبار در سال در مکان‌های خارجی و بطور تقریبی دو بار در سال در مکان‌های داخلی تعویض شود. سیستم‌های دارای خاک نرم نباید در مناطقی که رفت‌وآمد عمومی زیادی وجود دارد نباید استفاده شوند، جایی که به نسبت شلوغ و آشفته است و در طی زمان کم کم خاک خود را از دست می‌دهند.
بطور مهم‌تر، چون این سیستم‌ها می‌توانند به راحتی بوسیله باد حاصل از باران یا بادهای سنگین از بین بروند، این سیستم‌ها را نباید در کاربردهایی بیش از ۸ فوت ارتفاع استفاده کرد.  سیستم‌های دارای خاک نرم بدون سیستم‌های فرسایش پوشش فیزیکی بهترین گزینه برای باغبان خانه است جایی که کاشت مجدد از یک فصل تا فصل دیگ یا سال به سال مطلوب است. سیستم‌های خاک نرم با سیستم‌های فرسایش پوشش فیزیکی برای تمام کاربردهای مربوط به دیوار سبز مناسب هستند.

پوشش حصیری

بیشتر سیستم‌های حصیری می‌توانند از فیبر الیافی یا حصیرها باشند. پوشش حصیری به نسبت لاغر و در چندین لایه است و به این طریق نمی‌توانند سیستم‌های ریشه لرزان گیاهان بالغ را برای بیش از سه تا پنج سال قبل از اینکه ریشه‌های حصیر را بپوشانند و آب نتواند بطور مناسب از حصیرها بگذرد.

روش اصلاح این سیستم‌ها جابجا کردن قطعات بزرگ سیستم در طی زمان با برش حصیر بیرون از دیوار و جابه‌جا کردن آن با حصیر جدید است این روند مطابق با ساختارهای ریشه گیاهان همسایه بر روی دیوار است و غالباً در روند اصلاح بسیاری از گیاهان جانبی را از بین می‌برد.

بهترین انتخاب

این سیستم‌ها بهترین کاربرد را در قسمت داخلی ساختمان دارند و بهترین انتخاب برای نواحی دارای فعالیت لرزشی کم با گیاهان کوچک که رشد نمی‌کنند، هستند. مهم است توجه داشته باشید که سیستم‌های حصیری بطور خاص از لحاظ آب غیر مؤثر هستند و اکثرا به خاطر باریک و کم عرض بودن نمیتوانند آب را نگه دارند به همین خاطر ریشه های گیاه به آبیاری مداوم نیاز دارد. این خاصیت غیرمؤثر بودن سبب می‌شود که این سیستم‌ها، سیستم چرخش مجدد آب را در خود داشته باشند که این خود هزینه‌ای اضافی دارد. بهتر است که پوشش حصیری برای نصب‌های کم ارتفاع‌تر از 250 سانتی‌متر بکار برده شود.

پوشش ساختاری

پوشش‌های ساختاری قطعاتی هستند که نه نرم و نه حصیری هستند، اما بهترین مشخصه‌های هر دو را در خود دارند که می‌توانند در اندازه‌ها، شکل‌ها و ضخامت‌های مختلف تولید شوند.

مزیت این پوشش‌ها این است که برای ۱۰ تا ۱۵ سال نمی‌شکنند و با توجه به گیاهی که برای دیوار انتخاب می‌شود می‌توان ظرفیت آب را بالا برد یا کم کرد، می‌توانند pH و EC’S مناسب گیاه داشته باشند و برای حفظ و جابجایی‌ها به راحتی کنترل شوند. این پوشش‌ها بهترین انتخاب برای دیوار زنده در کاربردهای داخلی و خارجی هستند.

همچنین این پوشش‌ها بهترین انتخاب برای نواحی‌ای هستند که لازم است بادهای زیاد، فعالیت لرزشی یا در مکان های مرتفع طراحی نشان شوند. پوشش ساختاری به دلیل دوام طولانی مدت و کاربرد بسیار بالایی که در محیط‌های مختلف دارند بر دیگر پوشش‌ها ارجحیت دارد. در رابطه با نصب می‌توان گفت که هزینه نصب آن‌ها بالا و هزینه حفظ آن‌ها کمتر است.

نکات

دیوار سبز را با توجه به گیاهانتان در جایی نصب کنید که نور مورد نیازش تامین شود و آبیاری را فراموش نکنید. آبیاری نیز ۲ نوع است که عبارتند از سیستمهای غیر مستقیم که با استفاده از کنترل از راه دور آبیاری انجام میشود و در روش مستقیم که توسط افراد انجام صورت می گیرد.

در نوع اول علاوه بر سریع بودن آبیاری، در مصرف آب نیز صرفه جویی می شود زیرا آبیاری بر اساس برنامه و تنها براساس نیاز گیاه صورت می گیرد .

جهت انتخاب گیاهان دیوار سبز توجه به عوامل آب و هوایی در  درجه اول اهمیت قرار دارد. برای مثال خشکی شدید هوا، وجود آب نامناسب، خاک و …. اما نکات زیر نیز به صورت عمومی باید مد نظر قرار گیرد.

در صورت عدم انتخاب گونه های گیاهی ناسازگار با محیط، هزینه های نگهداری گیاهان به دلایل مختلف از جمله، خشکی و یا نیاز به آب فراوان، انواع آفات گیاهی و … افزایش خواهد یافت.

همچنین گیاهان بومی هر منطقه نسبت به سایر گیاهان در برابر عواملی همچون نوسان های بالا و پایین دمایی، نوع خاک و … بسیار مقاومتر هستند .

گیاهانی که در محیط آپارتمان برای دیوار سبز مناسب هستند عبارتند از :

سرخس، کروتون، شفلرا، برگ انجیری، آنتوریوم، دراسینا، پوتوس، مارانتا، وریزیا، کوردیلین، برگ بیدی