[supsystic-tables id=17]
آبه لیاها سریع الرشد با سرشاخه های زیبای براق و گلهای کم رنگ زنگی شکل مناسب کاشت در حاشیه ی بوستان به جای پرچین است.گلهای صورتی زیبای آبه لیا در اواخر تابستان میریزد ولی کاسه ی قرمز زیبای خود را تا مدتها باقی میگذارند.
آبه لیا برای کاشت به عنوان پرچین غیررسمی و خصوصی و در محوطه زمینه ی باغچه یا مخلوط با سایر درختچه ها ی زینتی در روی مرزکاملا مناسب است.این گیاه همیشه سبز با شاخه ها ترکه های لاغر و بلند و قوس دار ۲ تا ۳ سال به حداکثر ارتفاع و پهنای خود (۲متر) خواهد رسید.گلهای صورتی کم رنگ آبه لیا با کاسبرگ قرمز پردوام خود رنگی ماندنی به گیاه میدهد واگر چند سال یک بار شاخه های لاغر و مسن را قطع کنید عمر این گیاه زیاد خواهد شد.
همچنین تا این گیاه در معرض بادهای شور قرار نگیردجای نگرانی نیست.آفتاب کامل را ترجیح میدهد و روزانه به حداقل ۶ ساعت آفتاب نیازمند است تا خوب رشد کند
نیازهای درختچه آبلیا :
آبیاری :
آبه لیای جا افتاده خشکی را کاملا تحمل میکند .هر سه تا چهارهفته یک بار باید آبیاری شود مگر شرایط چندان سخت شده باشد که آب بیشتری یطلبد.
خاک :
آبه لیا به اکثر خاکها جز سنگین و مرطوب سازگاری نشان میدهد.
تکثیر :
تکثیر این گیاه از طریق قلمه های نیمه خشبی گرفته شده در اوایل تابستان تا اواسط پاییز صورت می پذیرد قلمه های خشبی بلند از شاخه های یکساله لاغر بدو ن برگ که درزمستان برداشت میشوند برای تکثیر آبه لیا مناسب اند.
کودهی :
آرد استخوان یا غذای کامل گیاهی در بهار مخصوصادر اویل هر سال به آن بدهید.گیاه سازگار شده در اوایل رشد شرایط فقر کامل خاک را تحمل میکند ولی نسبت به کودهی و تغذیه بعدی حساس است و متاثر می شود.
گل دهی :
دوره طولانی گلدهی سراسر فصل تابستان است.کاسبرگ قرمز آبه لیا تا اوایل زمستان روی بوته باقی می ماند.
هرس:
برای هرس و اصلاح درختچه ی آبه لیا در اواخر زمستان یا اوایل بهار شاخه ها و ترکه های یکساله را در حد دلخواه قطع کنید اما حالت و اثر قوسی شدن شاخه ها را ضایع نکنید.به همان نسبت که سن بوته ها بالا میرود ایده ال آن است که بعضی شاخه های چوبی شدهو قدیمی را از نزدیکی سطح خاک قطع کنید تا راه و فرصتی برای رشد شاخه های جوان به وجود آید.
