چای دارجیلینگ، در باغ های چای منطقه دارجیلینگ در ایالت بنگال غربی، در شمال هند، در پای کوه های هیمالیا، کشت، تولید و فرآوری می شود. این چای، هنگامی که دم می کشد، عطر و مزه متمایز و رنگ روشنی دارد. داستان چای دارجیلینگ در حدود سال ۱۸۵۰ آغاز شد؛ زمانی که دکتر کمپبل، بذر چای را در باغچه خود در منطقه دارجیلینگ و ۷۰۰۰ فوت بالاتر از سطح دریا به طور آزمایشی کاشت. او در پرورش این گیاه موفق بود چرا که دولت، در سال ۱۸۴۷، این منطقه را برای تاسیس گلخانه های چای انتخاب کرده بود. دارجیلینگ قبل از آن، تنها یک دهکده کم جمعیت بود که به عنوان یک تفریحگاه توسط ارتش و برخی از مردم مرفه استفاده می شد.
خواص دارجیلینگ
۱-بهبود عملکرد قلب و عروق:
در سال ۲۰۰۸ مطالعه ای که درباره اثر چای دارجیلینگ بر عملکرد اندوتلیال (لایه داخلی سیستم قلبی و عروقی) انجام و نتایج آن در مجله British Journal of Nutrition منتشر شد نشان داد مصرف چای باعث بهبود عملکرد اندوتلیال می شود. محققان، کاتچین های چای را مسئول این اثرات مفید می دانند. در چای سیاه دارجیلینگ، غلظت کاتچین ها به میزان قابل توجهی کمتر از چای سبز دارجیلینگ بود و محتوای کافئین بالاتری نسبت به چای سبز دارجیلینگ داشت.
عملکرد اندوتلیال در پاسخ به هر دو نوع چای سبز و سیاه (دارجیلینگ) در سلول های اندوتلیال آئورت گاو و حلقه های آئورت رت مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که هر دو چای سبز و سیاه به یک میزان و به طور قابل توجهی فعالیت آنزیم نیتریک اکسید سنتتاز (آنزیم تولید کننده مولکول نیتریک اکسید) (عامل گشادکننده عروق) در اندوتلیال را افزایش دادند. برای روشن شدن اینکه آیا این یافته ها در انسان نیز قابل اجرا هستند، شل شدن رگ های خونی در بیست و یک زن سالم قبل و ۲ ساعت پس از مصرف چای سبز و سیاه دارجیلینگ، در مقایسه با آب (شاهد)، بررسی شد و بر اساس نتایج، مصرف چای دارجیلینگ (سبز و سیاه) منجر به افزایش قابل توجهی در شل شدن رگ های خونی (FMD) شد.
2 آرامش معده:
طبق مطالعه ای در سال ۲۰۱۱، چای دارجیلینگ، در مقایسه با سایر چایهای سیاه مورد آزمایش، حاوی مقادیر زیادی EGCG بود. بر اساس نتایج پژوهش منتشر شده در مجله ANTIMICROBIAL AGENTS AND CHEMOTHERAPY ،EGCG نسبت به دیگر کاتچین های چای، قویترین فعالیت ضد باکتری در برابر هلیکوباکتر پیلوری نشان داده است. در نمونه های حیوانی آلوده به این میکروب، درمان با کاتچین در غلظت ۳۶-۱۰ درصد به طور معنی داری خونریزی و فرسایش مخاطی را کاهش داده بود و باکتری هلیکوباکتر پیلوری نیز از بین رفته بود. در سال ۲۰۱۱، “Journal of Medicinal Food” یک مطالعه را در ارتباط با اثر عصاره چای های مختلف بر هلیکوباکتر پیلوری، باکتری دخیل در توسعه زخم معده و سرطان معده منتشر کرد. در شرایط آزمایشگاهی عصاره ها در برابر هلیکوباکتر پیلوری، بدون آسیب رساندن به باکتری های مفید لازم برای هضم سالم، مؤثر بودند. عصاره چای دارجیلینگ و سفید در زمان کوتاه تری نسبت به انواع دیگر چای موثر بودند. گفته می شود چای دارجیلینگ می تواند رژیم غذایی موثری برای درمان زخم معده باشد. البته برای اثبات این امر به مطالعات بیشتری نیاز است.
۳- ضد سرطان:
در یک مطالعه مقدماتی، آزمایشی قبل از برداشتن پروستات بیمار سرطانی (پروستاتکتومی)، با چای سیاه دارجیلینگ طراحی شد. افزودن عصاره ۵ درصد چای سیاه دارجیلینگ به رژیم غذایی موش نژاد C57BL/6 نشان داد که تئافلاوین ها می توانند به کبد، پروستات، روده کوچک و بزرگ (کولون) جذب شوند.
در مطالعه انسانی، مشاهده شد که پلی فنل های چای در نمونه های پروستات مردانی که چای سبز و سیاه استفاده می کردند نسبت به گروه کنترل بیشتر بود. در شرایط آزمایشگاهی هم تکثیر سلول های سرطانی پروستات، پس از مصرف چای سیاه و سبز کم تر بود. این مطالعه انسانی نشان می دهد که پلی فنل ها و تئافلاوین های چای، زیست فراهمی در پروستات دارند که ممکن است در پیشگیری از سرطان پروستات فعال باشند.
4- بهبود عملکرد کبد:
نتایج مطالعه ای که روی اثر آنتی اکسیدانی تئافلاوین ها و تئاروبیجین های چای سیاه دارجیلینگ بر پراکسیداسیون لیپید در هموژنات بافت کبد رت انجام و در ژورنال Biological and Pharmaceutical Bulletin منتشر شد نشان داد تئافلاوین ها و تئاروبجین چای سیاه دارجیلینگ در مهار پراکسیداسیون لیپید در شرایط بیولوژیک، همانند اپی کاتچین های چای سبز عمل می کنند. این فعالیت آنتی اکسیدانی قوی چای سیاه دارجیلینگ به کاتچین ها، تئافلاوین ها و تئاروبجین ارتباط داده می شود.
بهترین زمان مصرف چای دارجیلینگ
۲ ساعت پیش یا پس از غذا
عوارض جانبی چای دارجیلینگ
بارداری و شیردهی: بیش از ۳ فنجان در روز چای سیاه مصرف نشود. این مقدار چای حدود ۲۰۰ میلی گرم کافئین دارد. مصرف بیش از این مقدار در دوران بارداری احتمالا ناامن است و با افزایش خطر سقط جنین، افزایش خطر ابتلا به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) و وزن کم در زمان تولد مرتبط است.
کم خونی: نوشیدن چای سیاه ممکن است کم خونی را در افراد مبتلا به فقر آهن بدتر کند.
مشکلات قلبی: کافئین چای سیاه می تواند باعث ضربان قلب نامنظم در افراد خاص شود. افراد مبتلا به بیماری قلبی، با احتیاط کافئین مصرف کنند.
دیابت: کافئین موجود در چای سیاه ممکن است قند خون را تحت تاثیر قرار دهد.
گلوکوم (آب سیاه): نوشیدن چای سیاه کافئین دار، فشار داخل چشم را افزایش می دهد. افزایش فشار در عرض ۳۰ دقیقه رخ می دهد و حداقل ۹۰ دقیقه طول می کشد.
شرایط حساس به هورمون (مانند سرطان پستان، سرطان رحم، سرطان تخمدان): چای سیاه ممکن است مانند استروژن عمل کند. اگر شما در شرایطی هستید که ممکن است استروژن آن را تشدید کند، چای سیاه استفاده نکنید.
پوکی استخوان: نوشیدن زیاد چای سیاه کافئین دار می تواند میزان دفع کلسیم در ادرار را افزایش دهد و باعث تضعیف استخوان شود.
تداخل های دارویی احتمالی
مصرف این چای می تواند با قرص های ضد بارداری، داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد دیابت، مکسیلیتین، فنوتیازین و تربینافین تداخل داشته باشد.
کاربرد در طب قدیم
در طول قرون، چای سیاه برای مقاصد دارویی و به طور خاص، اغلب برای انرژی دادن به بیماران ضعیف و هوشیار یا بیدار نگهداشتن آنها استفاده می شد. چای بیشتر، به عنوان یک محرک، قابض برای برخی از مشکلات گوارشی (به صورت غرغره کردن و یا تزریقی) و برای کاهش تعریق به هنگام تب استفاده می شود. در تامیل نادوی هندوستان، برگ چای برای مانیا (نوعی بیماری روانی، شیدایی)، فلج، عصبانیت، دردهای عصبی و بیخوابی استفاده شده است.
ارسال پاسخ