دلبستگى يا اتچمنت در کودکان چيست؟

دلبستگی یا اتچمنت در کودکان چیست؟

در بدو تولد سيستم پردازش عاطفى نوزاد مأمور است كه محيط رو به سمتى ببرد كه نيازهايش رو تأمين كند چرا كه ميخواهد حياتش حفظ شود .. يكى از اساسى ترين نيازهاى آدمى در بدو تولد دلبستگی یا اتچمنت نام دارد ؛ يعنى نياز به داشتنِ يك رابطه صميمانه ، گرم ، ايمن و همراه با چسبيدن .. در این مطلب میخواهیم دلبستگی کودکان و اینکه این دلبستگی رو چه کسانی باید پاسخ بدن صحبت کنیم.

چه کسی دلبستگی کودکان را پاسخ میدهد؟

خوب حالا ببينيم كه چه كسى قرار است اين نياز رو تأمين كند ؟

تامين اين نياز با مراقبين اوليه است ، كه در اكثر موارد و مهم تر از همه مادر است .. هر زمان كه اين نياز تأمين نشه ، كودك برون ريزى عاطفى خواهد داشت تا مراقب اوليه رو به انجام اين كار وادار كند . پس به اين نتيجه ميرسيم كه اولين كسى كه به ما عشق ميده ” مادر ” هست و اين باعث ميشه كودك نسبت به اين مراقب اوليه يك احساس مثبت عميق و قوى داشته باشه و اولين كسى كه ميتواند اين كودك رو ناكام كند نيز همون مادر هست ..

بنر گل من و تو

بنابراين ممكنه همزمان با اينكه يك احساس مثبت قوى در كودك شكل ميگيره ممكنه يك احساس مثبت منفى قوى هم در او شكل بگيره و همين امر باعث شكل گيرى تعارض در انسان از همان بدو تولد مى شود.

دلبستگى ناايمن در کودکان

دلبستگى ناايمن در کودکان

بدين صورت كه كودك اگر در بدو تولد در رفع اين نياز ارضاء نشود ( مثلا مادر مدت زمان زيادى او را تنها بگذارد ، بلافاصله اهميتى به گريه هاى او ندهد، و رابطه ى گرم و صميمى همراه با چسبندگى به مادر را نداشته باشد ) آسيب ديده و دچار دلبستگى ناايمن مى شود و موازى بودن فرآيندهاى ذهنى آدمى آغاز شده و شدت احساس مثبت قوى و احساس منفى قوى نسبت به يك نفر يا يك موضوع باعث مى شود در بزرگسالى نيز نتواند ارتباط ايمن و سالم با شريك ، دوست ، همسر و اطرافيان خود داشته باشد ؛ چراكه سالها پيش از صميميت با اطرافيان خود ( مراقب اوليه ) ضربه خورده است.

وابستگى نابالغانه در کودکان

در اين ميان گاه مبحثى به نام وابستگى نابالغانه در کودکان نيز شكل ميگيرد مادرانى نيز هستند كه خود در كودكى دلبستگى ناايمن  رو تجربه كرده اند و حال درصدد هستند كه كودكشان رو تا سر حد ممكن به خود وابسته كنند و از آنجايى كه كودك مثل موم نرم و شكل پذير است وارد يك وابستگى نابالغانه با مادر مى شود.

بطوريكه مادر با او به نحوى جلو مي رود كه كودك على رغم افزايش سن و بزرگسالى همچنان شبيه به بدو تولد يك رابطه ى يك طرفه و وابسته با مادر دارد ، از مادر سرويس ميگيرد بدون آنكه سرويسى بدهد و همين روال رو با شريك هاى ديگر خود در زندگى خواهد داشت و هيچ خبرى از يك وابستگى بالغانه و موازى و يا همبستگى نخواهد بود ؛ بر خلاف كودكى كه دلبستگى ايمنى را تجربه كرده و خواهان تعامل و همكاريست. پس مراغ وابستگى نابالغانه در کودکان ناخواسته نشیم.


متن : مژگان رضائى