مصرف داروهای روانپزشکی مایه سرافکندگي نيست : اختلالات روانپزشکی هم مثل بیماریهای جسمی منشا محیطی، روانی و بیولوژیکی داره و برخلاف تصور عموم اصلا مايه سرافکندگی نیست که هر کدوم از ما به نحوي روان مون بیمار بشه خصوصا که این روزها زندگی بیش از پیش صنعتی و ماشینی و پیچیده شده و این خودش مي تونه استرس هاي بيشتري ايجاد كنه.
داروهای روانپزشکی مایه سرافکندگی نیست
هیچ کدوم از ما وقتي مشكل قلبي، فشارخون، دیابت یا میگرن میگیریم خجالت نمی کشیم که دارو بخوریم و درمان بشیم. بيماري هاي روانپزشكي هم به نحوي اختلالی هست که در عملکرد مغزما ایجاد میشه. مغز هم عضوي از بدن ماست و مي تونه تحت استرس هاي دروني و بيروني، دچار مشکل بشه پس اگر مشکل رواني براتون ایجاد شده این اصلا خجالت آور نیست. فقط دنبال راه چاره باشين. در درمان این اختلالات، دارونقش خيلي مهمي داره و وقتي مصرف داروهای روانپزشكي با مشاوره و رواندرماني همراه میشه تاثیر درمان بسیار بیشتر میشه.
چندتا باور نادرست در مورد داروهاي روانپزشكي
داروهاي روانپزشكي اعتیادآورن.
تجویز دارو توسط روانپزشک، خصوصا داروهايي که به تازگي وارد بازار شدن و بسیار متفاوت با داروهايي هستن که که در گذشته تجویز میشدن، وابستگی با اعتیاد ایجاد نمي كنه، در حقیقت داروهاي قديمي تر ویا مصرف خودسرانه هست که مي تونه وابستگی و اعتیاد بوجود میاد. چون روانپزشک طي دوره درمان همیشه بیمار رو تحت نظر داره و بسته به شرایط روحی دارو را کم یا زیاد میکنه و خیلی از افراد پس از مدتی بهبود پیدا مي كنن و دارو تحت نظر پزشک به تدريج قطع میشه بدون اینکه مشکلي براي فرد ایجاد بشه.
داروهاي روانپزشكي عوارض جانبي دارن
آیا فقط داروهای روانپزشکی عوارض جانبی دارن؟ خیلی کوتاه و مختصر مينويسم تمامی داروها حتی مسکن هایی که برای سردرد میخورین دارای عوارض جانبی هستن ، حتی داروهای قلبی، عروقي، تيروييد و گوارش. اما قطعا پزشک متخصص، با تجویز و کنترل مصرف دارو، عوارض را هم کنترل میکنه. حالا به من بگین چرا برای سردرد يا تيروييد نميگيم دارو عوارض داره و استفاده نکن ولی برای داروهای روانپزشکی چنین فکر میکنین ؟! چون بيماري هاي مربوط به روان رو به اندازه بيماري هاي جسمي جدي نمي دونيم و دوست داريم انکارشون کنیم اما بدونین همیشه هر بیماری ای که داشته باشین وقتی دارویی تجویز میشه . قطعا پزشک، منافع دارو را نسبت به مضراتش سنجيده وتشخيص داده که برای بهبود شما لازمه که تجویز بشه. پس در مورد هیچ دارویی و درمورد هیچ بیماری اي فکر نکنین که نباید دارو استفاده کنید. دارو نخوردن خيلي وقتا عواقبش به مراتب بدتر از عوارض جانبي و جزئي داروهاتونه.
استیگماي بيمار رواني
استیگماي بيمار رواني باعث میشه که ما نریم پیش روانشناس و یا دارو نخوریم.
مصرف داروی افسردگی = بیماری روانی
رفتن پیش روانشناس = بیمار روانی
رواني اصلا فحش شده در حالیکه ما به راحتی میگیم من بيماري جسمي دارم! ولي برامون سخته بگيم بيماري رواني دارم! بیاین تمرین کنیم همون طور که راحت میگیم پام درد مي كنه تمرین کنیم بگیم روانم رنجور شده؟
روانم تحت فشاره. روانه بیمار شده! وقتي بیمار روانی فحش محسوب میشه معلومه که فردی که علایم اضطراب، استرس، خلق پایین، احساس خستگی داره با زندگی رنج آور وکسل کننده خودش می سازه و خودش و خانواده اش رو از داشتن زندگی آروم و شیرین محروم میکنه اما به روانپزشک مراجعه نمیکنه، پیش روانشناس نمیره! درصورتی که با مراجعه به روانپزشک و مشورت با روانشناس و با مصرف کوتاه مدت دارو، میتونه از زندگی بیشتر بهره ببره و حتی در تربیت فرزندان شاد و سالم موفق تر باشه چون والدين سالم از لحاظ روح و جسم، فرزند سالم و قوی تربيت ميكنه، يادتون نره هرچقدرم که حواستون باشه اما اضطراب و استرس شما نهایتا در خونه به فرزندتان هم منتقل میشه.
پس مصرف داروهای روانپزشکی مایه سرافکندگي نيست
پس تصمیم بگیرید باورهای غلط رو از ذهن تون پاک کنین، اسير فكرهاي زنگ زده و کلیشه ای تحمیل شده بر عموم جامعه نشین، برای مشکلات رواني تون مثل مشکلات جسمي تون به متخصص هاي مربوطه اش روانشناس، روانپزشك مراجعه کنین و داروها رو درست و به موقع مصرف کنین. ا هرگز ، هرگز خودسر دارو استفاده نکنین و یا داروهای تجویز شده را بدون نظر پزشک قطع نکنی.
موفق باشین دوستان
دکتر ندا زهدي
ارسال پاسخ