بعضي افراد شخصيت وابسته و ناتواني دارن كه معمولا احساس مي كنن خودشون به تنهايي از عهده كارهاشون برنميان و هميشه دوست دارن به ديگران تكيه كنن.
در مقابل اينها، افرادي هم هستن كه بسيار بسيار مستقل رفتار مي كنن به قدري كه انگار لباسي آهنين به تن كردن و هيچ ناملايمتي و هيچ شرايط سختي نمي تونه روشون تاثير بذاره! سعي دارن تماام كارهاشون رو خودشون به تنهايي و به نحو احسن انجام بدن و روي پاي خودشون وايسن و خم به ابرو نيارن! و در تمام مواقع از خودشون انتظار دارن كه در هيبت “ابرانسان” ظاهر بشن! در ادمه به بررسی افرادی که دوست ندارن و یا خجالت میکشن از بقیه کمک بگیرن بپردازیم.
ویژگی افرادی که دوست ندارن کمک بگیرن
در واقع اين مدل افراد (کسانی که از دیگران کمک نمیگیرن)از شدت ميل بيش از حدي كه به هر دليلي به مستقل شدن دارن (كه اكثرا ريشه در گذشته شون داره) در دام افراطي گري ميوفتن و به واسطه انتظارهاي غيرواقع بينانه اي كه از خودشون دارن، فشار بسيار زيادي رو به خودشون تحميل مي كنن به طوري كه ممكنه در اوج جووني احساس پيري و خستگي رواني و فرسودگي زيادي بكنن!
اما مسئله اينجاست كه نه وابستگي سالمه و نه استقلال داشتن افراطي!! سالم ترين افراد، اونهايي هستن كه در عين استقلال و خودكفايي، در صورت نياز، حتما از اطرافيان شون كمك مي گيرن و ابايي ندارن از اينكه دست همكاري و كمك به سمت ديگران دراز بكنن. و اين رو معادل ضعيف بودن و در موضع ضعف و زبوني قرار گرفتن نمي دونن!
در واقع اين كه ما آدمهاي توانمندي باشيم و در عين حال درك كنيم كه نهايتا انسان هستيم و در مواقعي نياز به كمكِ ديگران داريم يك كاركرد پخته رواني محسوب ميشه!
شما جز كدوم دسته هستين؟ و فكر مي كنين چرا؟!
نکته: در مورد افرادي كه از ديگران سوءاستفاده مي كنن و بي انصافانه فقط منافع خودشون براشون مهمه بدون در نظر گرفتن ديگري و بدون قدرداني از همكاري اون فرد، صحبت نمي كنيم، از مشاركت و همكاري انساني صحبت مي كنيم(افراد سايكوپد يا ضداجتماعي).
پس یعی کنید هنر کمک گرفتن از دیگران را آموزش ببینید و در بخشی از کارهای خود از دیگران کمک بگیرید و کارهای خود را به شکل احسن به سرانجام برسونید.
متن: مهشيد ابارشي
